قسم بقلم ( 51 )

فیلم علمی - تخیبلی " اکسیژن " را دیده و مایلم ناگفته های آنرا مطرح کنم. کاراکتر اصلی فیلم زنی است که در مخفظه سردی از خوابی دراز بیدار می شود که کاشف به عمل می آید 12 سال بدرازا کشیده است. فقط یک اکران با وی گفتگو دارد که اطّلاعاتی قطره ای از زندگی قبلی ارائه می دهد. ولیکن او با آن قناعت نمی یابد. کم کم در می یابد چون ویروسی مرگبار زندگی را در زمین تهدید می کند با سفینه ای حامل وی و عدّه ای دیگر ، منجمله شوهرش در اغماء بسوی سیّاره ای دیگر اعزام شده اند. نشانه ای از رضایت قهرمان فیلم به این مأموریت ملاحظه نمی شود. دست . پا زدنهای مذبوحانه ثمری ندارد. بالأخره تسلیم قدرت قاهره علم زمانه می شود. در صحنه نهایی زوجین مزبور در جزیره ای بهم رسیده و خوشوقتند. 

نکته اصلی فیلم این است که غیر از دانش بشری هیچ عاملی مطرح نیست که هدایت امور جاری را در دست داشته باشد. آن عوامل شگفت انگیز همه کار ها را - اعم از صلاح و فساد - مرتکب می شوند. مقدّساتی مورد قبول نیست. مثلاً خدایی نیست که حساب هر چیز را تعیین و راه تمتّع صحیح نشان دهد. ابناء بشر هرچه دلشان بخواهد می کنند و در مواجهه به شرّ و مصایب چاره ای جز ترک صخنه نمی بینند. تدابیر اتّخاذی به سایرین تحمیل می شود. هیچ تضمینی به خیریت شرایط بعدی نیست. 

حال آنکه بنا به گفتمان اسلامی آنچه در زمین هست به نفع بنی آدم خلق شده و آسمانها بنایی هستند که از آنها خیر و بلا بر مسکن ما نازل می شود. هیچ کوششی در زمین - ولو یک ذرّه - بی فرجام نمی ماند. کفر نسبت به این خقیقت منجر به فلاکت می شود. در نظام خلقت هیچ خللی نیست و خلافکاران نمی توانند به هیچ توفیقی نائل شوند. آدمیان فقط می توانند که قدرت آن باشان اعطا شده و باید دستاورد ها را صرف امور خیر کنند تا از نعمات بی منّت بهشت برخوردار شوند. وگرنه مثل هیزم در جهنّم خواهند سوخت که آرزو خواهند کرد که ایکاش خاک می بودند. آثار هنری غربی و شرقی خالی از چنین حقایق بوده و پایانی جز یأس ندارند. حال آنکه در قرآن هست : قل یا عبادی الذّین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمت الله . ان هو الغفور الرّحیم.  

برچسب‌ها: اکسیژن, تابوت, مرگ, یأس, دوزخ

+ نوشته شده توسط حاجي محمد شادكام ، وكيل پايه يك دادگستري در پنجشنبه دهم تیر ۱۴۰۰ و ساعت 13:47 |